Moja samotność i jej brak

Nie jestem sam. Jest ze mną zapalona świeca, która się tli i daje mi ciepło w te zimne jesienne wieczory i bezimienne dni. Nie jestem sam, kiedy się modlę do Tego, co czasem kiwa na mnie głową. Niekiedy zakrywa oczy, gdy za bardzo w decyzjach zbłądzę. Myśl nie pomaga mi być samemu. Dopada mnie jak młodsza siostra. Natrętna, niekulturalna,  a nader wszystko bardzo potrzebna, bo dzięki niej wciąż piszę. Nie jestem samotny, choć może czasem brak mi... Tych wymiętych dwudziestu złotych wyjętych z twojej kieszeni. Spojrzenia szukających zrozumienia i twoich spracowanych dłoni. Tato, nie każde rozstanie tak samo boli. Brata, który założy zielone okulary i powie czasem, że nie jest źle, że bywało już gorzej, a przed nami jest tylko szczęście. Który usiądzie obok mnie i zrozumie kim jestem. Przyjaciela, który zważy każde swoje słowo. Spojrzy na mnie jak na dziecko, które choć proste, ma myśli złożone. Przy którym będę sobą  i tak jak Bóg każe będę wolną istotą. Nie jestem sam. Świat w na dobre trwa, a w nim mały ksiądz, ja. Wiem, że Ciebie Boże mam. Stuknę kufel piwa z bratem. Potem odnajdę w słowniku  definicję słowa przyjaciel i na koniec pozdrowię od Ciebie mamę, a Ty ode mnie pozdrów mojego tatę. K. M.

Łk 20, 27-40 Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat pojmie ją za żonę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu”. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy pojął żonę i zmarł bezdzietnie. Pojął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę». Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzewie, gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją». Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: «Nauczycielu, dobrze powiedziałeś». I już o nic nie śmieli Go pytać.