| Kościół dysponuje niezliczonymi narzędziami służącymi zbawieniu. Jest On wielką skarbnicą bogactw pochodzących z miłości Ojca, który nie tylko, że ofiarował na krzyżu swojego Syna, ale zesłał na ziemię Ducha Świętego, aby nas pokrzepić, dodać odwagi i umocnić łaskami na trudnej do przebycia drodze, a my co na to? Czy my wchodzimy we współpracę z Duchem Świętym? Często trudno nam oddzielić życie zawodowe od prywatnego. Gubimy przez to czas, który powinniśmy poświęcić najbliższym, a przez to pojawiają się kryzysy małżeńskie pomału rozbijające całą rodzinę. Jednak jesteśmy mistrzami w oddzielaniu życia religijnego od prywatnego. Słuchamy Słowa Bożego, cieszymy się z pięknych kazań, zanosimy modły do nieba, ale tylko odchodzimy od modlitwy... Właśnie, co się wtedy z nami dzieje?! Trudno przy uroczystości Zesłania Ducha Świętego nie wspomnieć o sakramencie bierzmowania. Zwłaszcza, że w wielu parafiach w najbliższych dniach wielu młodych ludzi podejdzie prosić o udzielenie tego sakramentu. My, bierzmowani, mamy Ducha Świętego, aby nas umocnił i wspomógł w głoszeniu Chrystusa, a czy rzeczywiście głosimy Jego naukę? O sakramencie bierzmowania często mówi się jako o sakramencie pożegnania z Kościołem. Młodzież często zaczyna wypisywać się z katechezy szkolnej. Ludzie bardziej dojrzali, ale raczej pod względem wiekowym stają się raczej neutralni w kwestiach wiary, a Ci którzy nawet uczęszczają co niedziela do świątyni zaczynają się gubić przy najprostszych życiowych wyborach, które mają znaczenie w dalszej perspektywie wiary. Pokazały to liczne strajki. Kto jak nie właśnie ochrzczeni, wybierzmowani, ci którzy przyjęli Ducha Świętego wyszli na ulice? Wyrażają zgodę na nie uczęszczanie dzieci na lekcje religii. Głosują na tych przedstawicieli politycznych, których programów nawet nie czytali. Codziennie powinniśmy prosić Ducha Świętego o mądrość i dar wytrwania w postanowieniu życia wiarą. Bóg ze swej strony zrobił już wszystko, aby doprowadzić nas do zbawienia, a teraz czas na naszą kolej. Módlmy się o Ducha Świętego. K. M. | J 7, 37-39Słowa Ewangelii według Świętego Jana W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów Jezus wstał i zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony. |
