Prawdziwe szczęście Chyba każdy z nas pragnie w swoim życiu poznać smak szczęścia. Nie tego wymuszonego, który daje poczucie spełnienia, ale tylko na chwilę. Po czym zaraz się ulatnia i nie pozostaje po nim nawet wspomnienie. Tu chodzi o coś więcej. Zatem na początku warto sobie postawić pytanie. Czym jest prawdziwe szczęście? Czy można je zdefiniować ubierając je w piękne słowa, a potem zamknąć na wieki w encyklopedii? Dla każdego z nas będzie ono czymś innym. Wszyscy nosimy na swoich plecach własny bagaż doświadczeń. Tych, które witają uśmiech na twarzy, ale też i tych, które wprowadzają nie pokój. Karmią się łzami. Dlatego tak ważne jest, aby dążyć do trwałego szczęścia. Jednak jak rozpoznać, które jest które. Z podpowiedzią przychodzi nam św. Ignacy Loyola. Założyciel Towarzystwa Jezusowego w swoim doświadczeniu zauważył, że są takie stany radości, które szybko mijają i pozostaje po nich suchość wnętrza oraz pustka. Prawdziwe szczęście owocuje pokojem i harmonią. Nam jedynie pozostaje rozważyć jakie rzeczy i jakie sytuacje budzą trwałą radość. K. M.

J 3, 13-17 Słowa Ewangelii wg św. Jana Jezus powiedział do Nikodema: «Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił, Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony».