Radości Muzykiem nie jestem. Podobno dobrze piszę wiersze, prozy, bajki i to tylko podobno. Kiedy spotykam się z dziećmi w szkołach, przedszkolach, szpitalach, domach dziecka widzę uśmiechnięte buzie i otwarte serca. Nic więcej w ramach wdzięczności nie potrzebuję. Nie ma nic piękniejszego kiedy twoja pasja staje się czyimś szczęściem. Tego każdemu życzę. Dzielić się możemy pieniędzmi, innym dobrem materialnym, ale i uśmiechem, który nie ma swojej ceny. Żadna metka nie została mu przepisana. Tym lepiej dla nas. Przynajmniej nie musimy od niego odprowadzać podatku. Smutek pojawia się wtedy, gdy mamy niepoukładane życie. Kiedy walczymy z sobą, co już jest co najmniej dziwne. Przygnębienie to stan duszy, która jest szara, albo wręcz czarna od plam źle przeżytej prozy życia. Trudno w takim stanie obdarować kogoś radością. Dlatego tak ważne jest prowadzenie życia duchowego, które nie jest łatwe, ale konieczne do współżycia z ludźmi. Przecież nikt nie lubi ponuraków. Na ten i kolejne dni: RADOŚCI! ☺ K. M.

Mt 9, 14-17 Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?» Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».