Jak ważny jest sakrament pokuty i pojednania może świadczyć życie wielu świętych, którzy czy to od strony penitenta, czy spowiednika przykładali do niego wielką wagę. Konfesjonał jest jak przychodnia zdrowia, gdzie lekarzem jest Jezus, który zamiast stetoskopu używa kapłana, aby usłyszeć serce skruszonego człowieka. Pacjentem jest każdy kto do niego podchodzi po uzdrowienie. Receptą jaką możemy tam otrzymać to modlitwa, która działa cuda. Dlatego tak ważne jest nasze przygotowanie wewnętrzne i zewnętrzne do dobrego przeżycia tego sakramentu. Oto kilka prostych zasad, które ułatwiają jego owocne przeżycie: 1.       Pozdrawiamy kapłana i czekamy na jego odpowiedź. 2.       Mówimy kiedy ostatnio odbywaliśmy spowiedź. 3.       Wymawiając grzechy unikamy usprawiedliwień dla swoich złych czynów. 4.       Nie przyjmujemy postawy samochwały chwaląc się dobrymi uczynkami. W czasie trwania sakramentu powinna cechować nas skrucha. 5.       Nie odchodzimy zbyt szybko od konfesjonału czekając na zadanie przez kapłana pokuty. Starajmy się dobrze przygotować do tak ważnego sakramentu w naszym życiu. Dlatego też zanim do niego przystąpimy należy wykonać pewne czynności. Oto one: - rachunek sumienia, wzbudzenie żalu, mocne postanowienie poprawy. Następnie: - szczera spowiedź i odprawienie zadanej pokuty. Spowiedź z przypadku, czy kto jak woli z biegu nie przyniesie upragnionych owoców. Jak mawiał mój tata: Pośpiech wskazany jest tylko przy łapaniu pcheł! K. M.

Mk 12, 28b-34 Słowa Ewangelii według Świętego Marka Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?» Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych». Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary». Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.