Duchy po ziemi się nie snują.
Nie są zmorami błądzącymi po świecie.
One bawią się teraz w niebie
na wyprawionej uczcie niebieskiej.
Czasem tylko w niewielkiej przerwie
spoglądają na mnie, na Ciebie.
My ich nie widzimy.
Trwamy zaklęci w czasie.
Oni kiwają głowami,
a to dla nas ostrzeżenie.
Nasi najbliżsi, ci z rodziny.
Utraceni przyjaciele.
Ci, których mijaliśmy na ulicy
i ci, co siedzieli obok w ławce kościelnej.
Znicz zapalony na nagrobku
i odprawione intencje.
Duchy nie snują się po ziemi,
gdy pamięć w modlitwach o nich trwa wiecznie.

K. M.