Przerwa... Chociaż ta jedyna i prawdziwa wigilia dopiero przed nami, to ja już zdążyłem uczestniczyć na co najmniej czterech spotkaniach opłatkowych organizowanych przez różne środowiska. Każde z nich było niepowtarzalne, wyjątkowe i bardzo ważne. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta, bo jednoczyło ludzki, którzy na nie przyszli. Dzisiaj również powróciły z korekty materiały na nową książkę, którą planuje wydać na początku czerwca przyszłego roku. Wszystko zmierza w dobrym kierunku. Padam ze zmęczenia, ale przez ten czas przerwy świątecznej obiecuję sobie odpocząć. Amen :) K. M.

Łk 1, 46-56 Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza W owym czasie Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana  i raduje się duch mój w Bogu, zbawicielu moim.  Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.  Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą  wszystkie pokolenia,  gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,  a Jego imię jest święte.  Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie  nad tymi, którzy się Go boją.  Okazał moc swego ramienia,  rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.  Strącił władców z tronu,  a wywyższył pokornych.  Głodnych nasycił dobrami,  a bogatych z niczym odprawił.  Ujął się za swoim sługą, Izraelem,  pomny na swe miłosierdzie.  Jak obiecał naszym ojcom,  Abrahamowi i jego potomstwu na wieki». Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.