Karolu, ucz się

Spójrz w lustro. Kogo widzisz? Jak już się upewniłeś kto tam jest po drugiej stronie i stwierdziłeś, że możesz z tą osobą wytrzymać dłużej niż przysłowiowe 5 minut, to podejmij kolejne wyzwanie. Spróbuj wymienić jej pięć pozytywnych stron. Powinno ci się udać, a to gwarantują wszelcy psychologowie, i ci którzy uznają się za ekspertów od ludzkich głów. To, co niby proste jest najtrudniejsze. Niestety są tacy, którzy przed tym lustrem mogli by umrzeć z głodu, z pragnienia, dotknięci korozją czasu i żadnego dobrego słowa by nie wypowiedzieli. Depresja ma różne oblicza. Mój tata w nią popadł. Jestem ciekaw, co on by zrobił przed tym lustrem. Jedno wiem na pewno. Może by wszystko inaczej się potoczyło, gdyby spojrzał na swoje lustrzane odbicie: pełne smutku, strachu, zmęczenia, ale oczy... W oczach, które należą do serca ujrzałby bliskich: mamę, mnie, brata. Gdyby tylko spojrzał w lustro. Skąd w nas niemoc? Skąd bierze się zmęczenie, a zaraz po nim rezygnacja? Czy to brak wiary w Boga, a może wątpliwość, która przyszła nie w porę i wina czasu zbyt szybko upływającego, który nie dał szans na jej rozwianie? Nie wiem. Dzisiaj jestem przeświadczony o tym, że to, co najważniejsze w życiu człowieka, to budowanie dobrej relacji z Bogiem. Tylko dzięki uporządkowaniu czuję się bezpieczny. Nikomu nie muszę imponować. Przed nikim nie muszę się wykazać. Są osoby, które mną pogardzają. Jak to inni mawiają: nie jestem postem na Facebooku, aby mnie wszyscy lubili. Gdy wiem, że jestem wyjątkowy w oczach Boga zaraz wzrasta i moja samoocena, a gdy przed lustrem stanę i zobaczę w oczach serca moich bliskich, to ocena "kogoś" przestaje mnie przygniatać. Ciężar staje się lekki, a mi chce się uśmiechać. ------------------------------------------------------- Gdy tak czytam od nowa zapisane słowa w tym poście przychodzi mi do głowy tylko jedna myśl: Karol, ucz się tego, czego sam uczysz innym. Wam również życzę owoców w pracy nad sobą. K. M.

Mt 11, 25-27 Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».