Czas. Stop.

Szkoły zamknięte. Teatry, muzea, filharmonie oraz inne centra kultury również zawiesiły swoją działalność. Można śmiało napisać, że świat wstrzymał oddech. Chociaż, co niektórzy próbują na zewnątrz pokazać, że nie jest jeszcze tak źle, to wewnątrz na pewno choć trochę przeżywają zaistniałą sytuację, która co by nie mówić zmroziła rządy wszystkich państw. Z jednej strony jest to czas cierpienia i dla wielu pożegnania z bliskimi, którzy zostali pokonani przez wirus. Oby jednak pojednani z Bogiem i bliskimi. Z drugiej strony dostrzegam w obecnej sytuacji Boże Miłosierdzie. Gdzie? Po pierwsze Polska w cudowny sposób przechodzi epidemie. Jesteśmy jednym z tych narodów, które w "łagodny" sposób doświadczyły inwazje niewidzialnego gołym okiem wroga. Po za tym, to że spotkała nas epidemia koronawirusa pozwoliło nam na zatrzymanie naszych zegarków i odrobinę refleksji. Zwłaszcza, że do tej pory żyło wielu takich, którzy za nic mieli pytania egzystencjalne,. Zaś olbrzymim zainteresowaniem cieszył się konsumpcjonizm. Dlatego jest czas, aby zapytać siebie: Co jest celem mojego życia? K. M.

Łk 4, 24-30 Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman». Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.