W pogoni za Gwiazdką

Nie Jezusek, a już na pewno nie Gwiazdka. Nie podoba mi się to, że tak wielu ludzi chce mnie dzisiaj karmić papką wyniszczającą pomału mój rozum. Od listopada przewijają się w telewizji świąteczne motywy. Od jakiegoś czasu prowadząc samochód muszę zmieniać kilka razy słuchaną stację, aby uniknąć atmosfery, która choć miła, to jeszcze nie na czasie. Zwolnijmy! Jeszcze jest Adwent. Urodziny bez Jubilata, to jakiś totalny absurd, a co najgorsze, to tu chyba nie chodzi nawet o Jezusa, a o pieniądz. Przy okazji zabijana jest nasza wrażliwość i kiedy już rzeczywiście przyjdzie czas właściwego świętowania Bożego Narodzenia, to nam się już normalnie po ludzku, nie będzie chciało. Poczujemy przesyt. Nie tylko odnowa biologiczna ciała, ale i odnowa duszy by się przydała. W całej tej gorączce przedświątecznej warto siebie zapytać, czy czegoś nie tracę. Może to jest o wiele bardziej istotne od karpia, choinki, czy czystych okien? Kult ciała jest grzechem. Człowiek oprócz materii jest również bytem duchowym, bo łączy w sobie ciało i ducha. Co zrobiłeś dzisiaj dla siebie? [Czytaj: dla duszy i ciała]. K. M.

Łk 3, 1-6 Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i Trachonitydy, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! i wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże».