Jutro Na ulicach miast pusto. Cisza wypełniła sobą świat. Latarnie zapalone, oświetlają ziemie. Ja idę już spać. Trochę niepewny. Niepewny o jutro. Jakie ono będzie. Czy dam radę? Czy zwyciężę? Czy będzie choć trochę lepiej? A, co jeśli nic już nie będzie? Więc jakim jestem człowiekiem? Co powie o mnie historia moich dni? Ile jestem dłużny światu, a ile darowane zostało mi? Czy stanę przed Bogiem z podniesioną głową? A może schylę przed Nim kark i będzie mi po prostu wstyd. Więc zanim zamknę powieki, kto wie czy po raz ostatni powiem tylko jedno: Dziękuję Boże za wszystko i za to, co nie tak w mojej codzienności przebacz mi... K. M.

Łk 5, 33-39 Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa: «Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją». A Jezus rzekł do nich: «Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli». Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».