Wczoraj Gaśnie stary już dzień. Noc spowija sobą wszystko, co w pamięci znajdzie swój schron i tylko ta myśl niepewna. Niedająca wytchnienia. Na co to wszystko? Skoro, to co było, tego już nie ma. Zapalam świeczkę nadziei. Wierząc w jutro. które nadejść nie musi. Ten kto jego pewny na swą zgubę się łudzi. Słońce przecież wstanie. Ciemność się rozjaśni i nowe nastanie. Próbuję zamknąć powieki i tylko jedna myśl, czy Boże masz pamięci oczy? Jeśli je posiadasz, to czy wczoraj Cię nie obchodzi? K. M.

Mt 25, 1-13 Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: «Podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w swoich naczyniach. Gdy się pan młody opóźniał, senność ogarnęła wszystkie i posnęły. Lecz o północy rozległo się wołanie: „Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: „Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: „Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”. Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. Nadchodzą w końcu i pozostałe panny, prosząc: „Panie, panie, otwórz nam!” Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was”. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny».