Zatrzymaj się Pustka w głowie, co wydaje się być paradoksem, bo zaraz pojawia się w niej dosłownie znikąd zamęt jakby kłębek myśli, które pragną być przelane na papier, aby ujrzał je ktoś tak samo jak ja, zagmatwany w chaotycznej rzeczywistości tego świata. Nic nie jest łatwe jak i na odwrót. Nic nie jest trudne. Wszystko, co nas dotyczy zależy od nas samych. Narzekamy na ból, który sami sobie zadajemy Cierpimy zamiast rozumieć stan rzeczy. Wciąż nie rozumiemy upływającego czasu. Trudzimy się, a i tak nie doceniamy tego, co mamy, chcąc od życia więcej. Nie ma sytuacji trudnych. Wszystkie z perspektywy lat wydają się małe. Są natomiast trudni ludzie, którzy sami sobie wszystko utrudniają i płaczą nad konsekwencją swoich działań. Nauka z Ewangelii płynie prosta: tak, tak - nie, nie. To my sami stawiamy wszędzie, gdzie się da ale. Pytanie tylko: Dlaczego?  Przestańmy wymagać od świata zbyt wiele. Realizujmy marzenia, ale też nie miejmy pretensji do świata, że się nie spełniają. Przede wszystkim codziennie, po otworzeniu powiek, na nowo za każdym razem przypominajmy sobie nasze priorytety życiowe. Na czym tak naprawdę nam zależy? K. M.

Mt 10, 34 – 11, 1 Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Jezus powiedział do swoich apostołów: «Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; „i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy”. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody». Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić Ewangelię w ich miastach.