A teraz trochę zwolnię... Długo nieobecny na blogu dzisiaj odnalazłem czas na to, aby znowu powrócić do tego, co jest moją pasją i pozwala mi rozwinąć skrzydła. Za mną mnóstwo spotkań autorskich z dziećmi. Te małe krasnalki jak je nazywam pomagają mi w odkrywaniu piękna tego świata, które często schowane jest w tak małych, prozaicznych  sytuacjach, rzeczach, szczegółach, że oczami dorosłego mężczyzny zbyt łatwo mógłbym je pominąć. Radość z zakończenia roku szkolnego jest u mnie równie wielka. Nadeszły wakacje! Czyż to nie powód do świętowania? 😉 Dzisiaj na spokojnie mogę powitać pierwszy dzień wakacyjnego odpoczynku. Kiedy to nie muszę już się czymś zamartwiać, za czymś gonić, itd. Mam zamiar wykorzystać ten czas na doszkalanie swoich umiejętności. Gitara dotychczas sporadycznie używana już odkurzona. Pomysły na krótkie eseje rodzą się w głowie. Tak samo jak króciótkie wiersze dla dzieci, które mam w planach niebawem wydać. Najważniejsze jednak jest to, że nie ma już w tym wszystkim pośpiechu. Na koniec tylko odniosę się do wczorajszego meczu Polska - Kolumbia. Nasi rzeczywiście wypadli słabo. Jednak prawdziwy kibic trwa przy swojej drużynie wtedy kiedy jest dobrze i wtedy kiedy jest źle. Nie sztuka jest pozostać  kibicem zwycięskiej drużyny. Wielkość jest trwaniem przy niej nawet podczas złej passy. K. M.

Mt 7, 1-5 Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata».