Gorzki pocałunek. Przenikliwa cisza. Słychać najmniejszy podmuch wiatru. Uczniowie śpią. Nie wytrzymali zmęczenia. Zaraz po Niego przyjdą. Czuje to. Jeszcze tylko rozmowa z Ojcem. Bardzo jej potrzebuje. Klęka, opiera swoje ciało o wielki kamień. Próbuje powstrzymać strach. Wie, co Go czeka. Zna swoją drogę. Jest to tym bardziej trudne. Kocha. Po chwili wstaje. Podchodzi do uczniów. Niewinnie śpią. Niczego się nie spodziewają, a już najbardziej tego, że zaraz nie będzie ich Mistrza tuż przy nich. Nagle z zarośli wychodzą rzymscy żołnierze. Za nimi idą faryzeusze prowadzący rozmowę ... ... z Judaszem. "I ty mój przyjacielu?" Uczeń podchodzi. Wypowiada ostatnie słowo Rabbuni. Po czym całuje go w policzek. Gestem miłości wydajesz swojego Nauczyciela? Judasz odchodzi do faryzeuszy. Mówi coś do nich. Mało wyraźnie. Podchodzą do Jezusa żołnierze. Chwytają Go jak zwyrodnialca. Świat już nie będzie miał litości. Kłamstwo zatryumfuje. Ono powiedzie Cię do Piłata, Heroda i znów powrócisz do pretorium, gdzie rozprawi się z Tobą ludzki świat. Kara Cię spotka za cuda, za miłość, za uzdrowienia, za dawaną nadzieję. Poznasz żołnierski bat. K. M.

Mk 1, 12-15 Słowa Ewangelii według Świętego Marka Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli. Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»