Któż z nas w dzieciństwie nie oglądał bajek o superbohaterach. Pamiętam, że zawsze się czekało na nowe odcinki Supermena, czy Żółwi Ninja. Popularny był również Robocop i Batman. Ja i moi rówieśnicy po zakończonym seansie chętnie utożsamialiśmy się z wybranymi postaciami odgrywając ich rolę w zabawie. To były piękne czasy... Czas jednak nie stoi w miejscu. Pomału, ale dochodzi do mnie, że przekroczyłem już trzydziestkę i raczej nie młodnieje, a wręcz na odwrót, starzeje się. Wraz z ilością przeżytych lat uciekają w myślach bohaterowie mojego dzieciństwa. Dorastanie jest bolesne kiedy bardzo w coś wierzysz, a później okazuje się to bajką. I nagle niespodzianka. Jeden bohater, o którym najwięcej razy słyszałeś w kościele istnieje naprawdę: Jezus. K. M.

J 1, 29-34 Słowa Ewangelii według Świętego Jana Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby on się objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że on jest Synem Bożym».